Było wesoło, choć powinno być smutno - 24 sierpnia 2008

To był nietypowy pogrzeb W tym tygodniu pochowaliśmy bliską nam osobę, którą wszyscy szczególnie cenili za jej dobroć, służenie innym, wrażliwość na cudze cierpienie. Pamiętam, że choć przeżywała swoje dramaty, zwsze była otwarta na problemy innych i zawsze towarzyszył jej uśmiech. Przegadaliśmy wiele nocy w czasie  wspólnych odwiedzin . Z tych rozmów wyciagnąłem liczne, pożyteczne wnioski, które w jakiś sposób znajdowały później swoje odzwierciedlenie w moim postępowaniu. Dlatego też śmierć ś.p. Krystyny przyjęliśmy z ogromnym smutkiem.
     Pogrzeb odbył sie zgodnie z wolą  zmarłej, ktora zażyczła sobie kiedyś, aby nie było na nim nikogo ubranego na czarno. Do tej woli dostosowali się wszyscy - najbliższa rodzina i znajomi, przyjaciele. Ponieważ zmarła należała do wspólnoty neokatechumenalnej, to jej członkowie czynnie udzielali się w śpiewach podczas liturgii  Mszy św. i obrzędu pogrzebowego. Już tym samym sam obrzęd  nabrał innego charakteru, nie był taki smutny - raczej radosny, że oto "siostra" spotkała się już z Panem.
     A potem miało miejsce spotkanie rodzinne - pełne radości , zapewne również zgodne z wolą zmarłej, bo oto spotkała się  liczna rodzina z różnych stron Polski . Niektórzy spotkali sie po raz pierwszy w życiu, niektórzy po kilku i kilkunastu latach . Nic więc dziwnego, ze radość spotkania wyparła smutek. Wszyscy wierzyliśmy, ze duch zmarłej Krystyny towarzyszy tej nietypowej "stypie", podczas której nie było tradycyjnego alkoholu, ale była radość.

Było wesoło, choć powinno być smutno

niedziela, 24 sierpnia 2008 23:48

komentarze (3) | dodaj komentarz