Czy Oni czują naszą obecność? - 01 listopada

Wczoraj spędziłem dzień na cmentarzach
     Tak jak co roku o tej porze, również wczoraj  spedziłem dzień przy porządkowaniu grobów moich bliskich  - tych zmarłych nie tak dawno i tych , którzy umierając, nie wiedzieli nawet, że bedą mieli takiego potomka jak ja.  Mam nadzieję, że wielu z nich (a może nawet wszyscy) wyjdzie mi na spotkanie, kiedy osobiście będę przekraczał tę tajemniczą granicę życia i śmierci. Może to będzie jutro, a może za jakiś bardziej odległy czas. Nie wiem. Ale wiara , miłość i tradycja każą mi w tych dniach skupić uwagę na nich.
     Na jednym cmentarzu , na wsi , gdzie nie trzeba wnosić opłaty za  miejsce wiecznego spoczynku, oporządziłem dziesięć grobów, a w mieście, gdzie mieszkam  -  jeden , ale dla mnie szczególny, bo spoczywa w nim ktoś, kto miał ogromny wpływ na moja postawę:
  daleki wuj  - przedwojenny właściciel dworku i majatku w Brodach (Ukraina), po wojnie  pracownik  kolejnictwa , który cudem uniknął śmierci. Otóż Niemcy chcieli go zastrzelić, bo sądzili, że jest Żydem, natomiast  Sowieci za niemieckie nazwisko i majątek .
    Wuj ten zbeształ mnie a potem uczynił długi wykład na temat  należnego szacunku dla kobet, gdy jako dziesięciolatek uderzyłem swoją młodszą siostrę. I wykład ten pamiętam do dziś, a nawet wykorzystuję w swojej pracy dydaktycznej z młodzieżą.
     Zawsze , gdy porządkuję ten właśnie grób ,przy okazji poprawiam  sąsiedni - od lat zapomniany , bezimienny i bardzo zarośnięty. Zapalam  znicze na obydwu i ogarniam modlitwą również i tych zmarłych z sąsiedniego grobu, choć ich nie  znam. Niech choć  w ten dzień ogarnie ich troche więcej ciepła - nie tylko od tego zapalonego znicza. Bo dusze zmarłych również czują .  Odczuwają zapewne samotność, gorycz zapomnienia . Dlatego to robię. Może po "tamtej stronie" wyjdą mi na przeciw również  ci nieznajomi? Może ich głos w mojej obronie będzie decydował o decyzji Najwyższego?
    Dzisiaj ich grób i sąsiedni, porośnięty trawą, wtulony miedzy dwa wystawne grobowce, mają tabliczkę z napisem : "Grób zostanie zlikwidowany. Opiekunów grobu prosimy o kotakt z administracją cmentarza".
     Niby to zrozumiałe . Jest mało miejsca, administracja ponosi pewne koszty utrzymania cmentarza, zaniedbane groby psują  jego wygląd, zaś za to miejsce po zlikwidowanym grobie ktoś inny dobrze zapłaci, bowiem Rada Miasta  uchwaliła nowe, wyższe opłaty .Ale jednak to jest przykre. I dla nas i ... dla dusz  ludzi tam pochowanych. Więc dziś, jutro i  w przyszłych latach  (jeśli dożyję) będę w modlitwie nie tylko przy swoich najbliższych zmarłych z rodziny, ale również przy tych bezimiennych. Niech nie czują się samotnie , niech czuja naszą obecność.
       I będę również w modlitwie przy tych spoczywających na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie,  na Cmentarzu Orląt Lwowskich. Tam ich mogiły rozświetlą dziesiatki tysiecy zniczy przywiezionych kolejny już raz z Polski. A zatem moi wujkowie Seredyńscy (ojciec i syn), których znam tylko z opowieści mej świetej chrzestnej matki, również nie będą czuli się samotni.
     Modlitwą dotrę też do wegierskiego Egeru, gdzie w czasie wojny zmarł ojciec mojego ojca.  Zmarł  w obozie dla internowanych oficerów . Zmarł z tęsknoty za Polską, za Lwowem, za rodzina, a szczególnie za swoja ukochaną, najmłodszą córeczką, Danusią.
    Oni ,wszyscy nasi najbliżsi po "tamtej stronie", czekaja na to spotkanie z nami . Chcą jeszcze raz być blisko naszych ziemskich spraw i pomóc nam  poprzez swoje wstawiennictwo u samego Boga. Przecież ogladają  Go "twarzą w twarz".
I przygotowują nam miejsce.
   

Czy Oni czują naszą obecność?

sobota, 01 listopada 2008 0:16

komentarze (5) | dodaj komentarz